In juni 1919 voltooide de eerste trans-atlantische vlucht zich, om de boeken in te gaan als een mijlpaal in de historie van de vliegkunst. John Alcock en Arthur Brown lieten de wereld zien dat mensen kunnen vliegen, evenwicht kunnen vinden en nieuwe doelen kunnen bereiken met hun vliegkunsten. Sommigen worden geboren met de gave om grenzen te verleggen, nieuwe werelden te verkennen en te gaan waar anderen niet durven te gaan. Sommigen zien in de balans van de vleugels een suïcidale neiging, anderen zien het afstand nemen van het materiële door de nodige tarting van het lot om zo hogere sferen te bereiken. Alcock en Brown werden door de winden verheven en weer veilig op de aarde neergezet, na bijna 16 uur tussen hemel en zee te hebben verkeerd. Maar oh, de tragedie! In hetzelfde jaar heeft Alcock z’n voorliefde voor het vliegen hem het leven gekost, maar het heeft hem net zozeer het leven gegeven. Wie eerder was zo heldhaftig als deze heren om het luchtruim te trotseren en de dood uit te dagen? Wie eerder verhief zich tussen de bulderende golven van het bruisende wateroppervlak en de brandende hemellichamen, geleid door de zon? Icarus, Icarus was het! Icarus was de persoon om de wereld te tonen dat mensen alleen begrensd worden door hun eigen angsten.

Al 8 jaar wordt Dispuut Icarus gekenmerkt door een worsteling tegen de gevestigde orde. Deze worsteling gaat samen met een verheffing boven het dagelijkse, om de werkelijkheid vanuit een hoger perspectief waar te nemen. Waar Alcock en Brown zich slechts 16 uur verheven tussen zee en lucht wijdt Icarus zich hele weekenden aan het samen zijn en elkander bijstaan in de zoektocht naar de werkelijkheid. Icarus kan het niet te hoog gaan, niet te ver. Grenzen zijn er om verlegd te worden. Wanneer zelfs Icarus niet meer de wereld vergroot is de hoop op vooruitgang verloren.

Maar waardig neemt Icarus immer de taak op zich om de mensheid verder te brengen in haar worsteling naar de perfectie. Hoewel de taak inspannend is en vraagt om tijd, aandacht en toewijding is iedere Icariaan vastbesloten zijn leven toe te voegen aan het rijtje van hen die de wereld hebben veranderd. Geen avond is hetzelfde, altijd gaat de tocht maar weer verder. Sommige jaren aan de hand genomen door literatuur, andere jaren zelf bouwend aan de weg naar perfectie, Icarus blijft vliegen tot het niet meer gaat. Totdat een onverwachte gebeurtenis de wind uit de vleugels neemt en Icarus neder valt. Maar  op het moment dat Icarus de grond raakt, is hij weer een ervaring rijker. Iedere krater in de aarde is weer een herinnering aan wat verbeterd kan worden. Iedere afdruk in het gezicht van de aarde brengt weer nieuwe wijsheid. Iedere keer verbijt Icarus de pijn en concentreert zich op de weg die zich voor hem uitstrekt, waarna hij zich verheft en zijn vlucht vervolgd.

Om de zoektocht naar de waarheid te ondersteunen kan er altijd gebouwd worden op het goudgele goed. De sluis die zorgt voor verheffing boven het wateroppervlak en de tocht naar het allesomvattende goud ondersteunt zal altijd de Icarianen met open vleugels ontvangen. Zo vinden de Heeri altoos bevrediging van het materieele en  het immaterieele. Deze gulden middenweg wordt immer gehanteerd en heeft zorg gedragen voor een groep gelijkgezinden onder de overkoepelende vleugels.

Deze vleugels hebben al vele Icariaanen voor de val behoedt, maar waar toch een bewonderenswaardige heer ter aarde stort in zijn poging het onbekende te onthullen, zullen de vleugels hem immer weer verheffen. Zelfs op de momenten waar het einde nader lijkt, op de loer liggend in de Styx, zal voor hen die hun broeders gedachtig zijn altijd weer redding gloren aan de horizon. Niemand wordt bloedend en gebutst op het trottoir of het bed achtergelaten. Tezamen worstelen de Heeri totdat ze kunnen uitbarsten in een gezamenlijk overwinningslied, omdat weer een deel van het onbekende is bezweken en zich heeft moeten openbaren. Tezamen zullen de Heeri weer vijf jaar lang de muren van Rotterdamse Beste Bruine laten schudden en wankelen onder bulderend gelag. Tezamen zal ook het volgende lustrum bereikt worden.

Frans Baan | Galileo
Niels van Rietschoten | Galilei