Matthijs van Winden | Praeses
Willem Sonneveld | Ab-actis
Rutger de Mare | Fiscus
Marielle Spaans | Assessor
“Zo waarlijk helpe mij, God almachtig.”
o.a. Koningin Beatrix op 30 april 1980
Amicae amicique,
Het was in het vierentwintigste koningsjaar van koningin Beatrix, dat mijn bestuursjaar aanving. In die tijd was het te doen gebruikelijk een troonrede uit te spreken. Nu weet ik dat dit nog zo is, maar toch blijft het bijzonder. In die troonrede presenteerden wij de Van Winden BV, B stond hierin voor betrokken en de V stond voor verantwoordelijk. U snapt dat dit op alle facetten van de vereniging betrekking had. Een logische vervolgstap was dan ook betrokkenheid en verantwoordelijkheid van de leden te eisen, in ruil voor onze betrokkenheid en verantwoordelijkheid als bestuur. Op basis daarvan hebben we het jaar verder doorlopen. Nu volgt een korte geschiedschrijving van het 54e levensjaar van de Vereniging van Gereformeerde Studenten te Rotterdam.
In het bestuursjaar van bestuur Trimp werd de PR discussie, die in het jaar van bestuur Stad was begonnen, afgerond. In december 2004 werd er een vervolg gegeven aan die discussie, door een discussie op te starten over het novitiaat. De conclusie van die discussie was dat het novitiaat verkort zou gaan worden van de gebruikelijke twee weken, naar een novitiaat van vrijdag tot vrijdag. Op die manier konden we op de Eurekaweek nog mensen werven, en kon dat geen excuus meer zijn om niet voor onze vereniging te kiezen. Dat besluit werd officieel genomen op de februari HH. Daar werd ook besloten dat de nieuwe novitiaatscommissie een invulling zou gaan bedenken voor ‘het nieuwe novitiaat’. Lastige punten hierin waren de zondaginvulling en het herplaatsen van de verschillende activiteiten, zonder verlies van de traditionele opbouw. Uiteindelijk is dit alles natuurlijk goed opgelost en werd het nieuw novitiaat een feit. Of de verkorting van het novitiaat ook heeft geleid tot het explosief toenemen van de aanwas van nieuwe leden dat jaar weten we niet, maar aan het eind van het jaar mochten elf nieuwe leden geïnstalleerd worden. Dat is bijna evenveel als de voorgaande twee jaar samen.
Tevens ontwaakten de gevallen van het ‘Reveil’ weer eens. Na enkele jaren inactief te zijn geweest, schreeuwden ze weer moord en brand, waarop het bestuur de brand bluste en we verder konden gaan zoals we dat altijd al deden. Natuurlijk wel met het verschil dat het ‘Reveil’ dacht de vereniging voor een ondergang te hebben gered, terwijl het bestuur allang klaar stond om de brand te blussen. Geheel onnodig was het ‘Reveil’, volgens henzelf, vast niet.
Om de vereniging meer te professionaliseren besloten we als bestuur automatische incasso in te gaan voeren. Op die manier zou het ‘gezeik’ over geld eindelijk ophouden, en zouden we eindelijk verlost worden van de dubieuze debiteuren. Voordat het zover was werd er natuurlijk nog flink gezeken op het nieuwe systeem, maar uiteindelijk moest iedereen eraan geloven, op een paar ouwe ballen na, die zelf over hun geld wilden beschikken natuurlijk. Zo probeerden we als bestuur het Juniweekend goedkoper te maken voor mensen met automatische incasso. Dit werd door de vereniging eerst toegejuicht, maar later natuurlijk weer verworpen. In praktijk kwam het er op neer dat we als bestuur een computer aan de vereniging schonken, die op de sociëteit kwam te staan. Daar worden alle consumpties bijgehouden, en aan het einde van de maand, krijgt iedereen een mailtje van de fiscus met daarin een overzicht van de te betalen consumpties, activiteiten en contributie.
Ook de studiezin vierde hoogtij. In het eerste semester verdiepten we ons in de objectiviteit. Of dit nou de objectiviteit van de bijbel, de media, de wetenschap of de kunst was, dat maakte niet uit. De objectiviteit van de bijbel onderzochten we met een thema avond, waarbij we in groepjes de voorstudie bespraken. De andere onderwerpen werden ons onderwezen door sprekers uit allerlei klassen van de Nederlandse samenleving. In het tweede semester kregen we een lezing over muziek, op de vooravond van de Dies Natalis sprak professor de Ruijter over de toekomst van de kerk en de dispuutlezing werd georganiseerd door het maatschappijkritische dispuut Discute. Dit ging over het antiwesterse denken, een onderwerp waar het dispuut zich al een tijd mee bezig hield. Tijdens het novitiaat legde amice Suurmond de economie der liefde uit, waarmee de lezingencyclus werd besloten.
Wat disputen betreft bouwden wij als bestuur het handigheidje in elke eerste donderdag van de maand dispuut te houden. Hierdoor zou dat makkelijker te onthouden zijn, in verband met voorstudie etc. Het PaCo in maart 2005 had als onderwerp “Geestelijke strijd”en werd georganiseerd door onze zusters uit Wageningen en Eindhoven.
De Dies Natalis was natuurlijk ook in 2005 het neusje van de zalm. Na een boottocht over de Maas dineerden wij in het prachtige zalmhuis aan de Maas. Daar mochten we ons weer even de koning te rijk voelen. Iedereen probeerde het zijn of haar partner zo goed mogelijk naar de zin te maken, maar was toch wel een beetje zenuwachtig voor de nog op te volgen Diesplicht. Na het diner feesten we door tot in de vroege uurtjes in brasserie Henkes. Waar iedereen nog vrolijker vandaan kwam, dan dat ze er heen gingen. Niet dat ze dat zelf de gaf erna nog wisten natuurlijk!
Ook de banden met onze zusters werden aangehaald. Zo mochten we in mijn bestuursjaar twee zusterverenigingen bezoeken, namelijk de VGSEi en de VGSL. Deze amicale weekenden waren natuurlijk erg ontspannend en verbeterden de amicale banden met deze beide verenigingen. Alhoewel het weekend in Eindhoven door ons niet erg goed bezocht werd, was het wel een erg gezellig weekend. Zo leerden we wat beter dansen en sportten we erop los in het veld. In Leiden was alles van een ander niveau. We mochten een lezing bijwonen, feesten, koffiedrinken in een Italiaans koffiehuis en nog een gedichtentocht door Leiden maken. Beide weekenden waren natuurlijk erg geslaagd. Daarnaast waren er natuurlijk enkele verenigingen aanwezig op de Diesborrel, en mochten wij ook andere verenigingen bezoeken.
Kortom een prachtig jaar met veel vooruitgang, waar wij als bestuur, en u als vereniging met plezier op terug mag kijken. Dit alles is ons gegeven door onze almachtige Vader in de hemel. Zo waarlijk helpe Hij, de VGSR. Niet alleen toen, maar voor altijd!