Bestuursleden
- Praeses
- Els van Langevelde-van Harten
- Ab-actis
- Thijs Kuijsten
- Fiscus
- Bram Binnekamp
- Assessor
- Frans Baan
“Sit nomine digna.”
Moge [de vereniging] haar naam waardig zijn.
Bestuur Van Harten mocht in 2016 de leiding van de VGSR overnemen. Een vereniging die in het verenigingsjaar 2016-2017 te vergelijken is met een theater. Zowel op het podium als in de coulissen wordt hard gewerkt en tegelijkertijd genoten, waarbij leden afwisselend mogen spelen, ondersteunen en toeschouwen. Elkaar een jaar uit de coulissen trekken, elkaar de ruimte geven voor zelfontplooiing en elkaar aanmoedigen om te shinen.
Een van de hoogtepunten in dit jaar is het PaasCongres. Na tien jaar is het weer de beurt aan de VGSR om dat neer te zetten voor amicaal Nederland. Tien jaar geleden ging dat over ‘Ethiek’, deze keer gaat het over de toepassing daarvan in duurzaamheid en rentmeesterschap onder de noemer ‘Wasted: Tomorrow Looks Great’. Een thema dat tijdens de Tweede Kamer-verkiezingen in 2017 een grote plaats innam en in de maatschappij als geheel ook op de voorgrond ligt. Mooi dus om als christen-academici ook over te leren en na te denken. Dankzij de inzet en het enthousiasme van de vereniging werd dit een zeer succesvol PaasCongres, waar we na afloop veel positieve geluiden over hoorden uit amicaal Nederland. Wat mooi en intens genieten om samen te shinen!
Niet alleen daar konden we dit jaar van elkaar leren en genieten van elkaars talenten. Ook op andere vlakken konden we beter worden. Binnen het jaarthema ‘Rotterdam’ werden vier lezingen gegeven. Waar we vooral leerden hoe Rotterdam geworden is zoals ze nu is, zowel planologisch als sociologisch. En hoe wij aan het Rotterdamse icoon Desiderius Erasmus komen. Ook op sportief gebied mochten we weer shinen. Zo bleek bij het boulderen dat drie meter klauteren niet per se minder uitdagend is dan tijdens een hike een berg opwandelen. Bij het trampolinespringen konden wij ons weer een atleet voelen, of juist niet. Niet alleen tegen onze eigen (on)kunde liepen we aan, maar we konden ook genieten van de broertjes en zusjes van leden die meegekomen waren om te beleven wat studenten nu eigenlijk doen. Ook konden we onze sportieve energie dit jaar weer uitleven met de jaarlijkse voetbalpartijtjes tegen C.S. Via Fidei en C.S.F.R. Ichthus.
Culturele uitjes waren er ook dit jaar weer bij. In de Doelen luisterden we als vereniging naar het Requiem van Mozart en de Matthäus-Passion van Bach. We bezochten een musical waar twee van onze leden daadwerkelijk op het podium stond te shinen. We liepen door onze mooie stad, terwijl we met elkaar de strijd aangingen met ‘So You Think You Know Rotterdam?’
En als bestuur lieten we een chaotische bende achter ons, toen we tijdens de eerste Sine Regno op een stedentrip naar Frankfurt am Main gingen, waar we mochten meemaken hoe het is om blind te zijn.
Niet alleen wij mochten de wereld om ons heen bekijken en leren kennen. Wij lieten ons ook zien. Broertjes- en zusjesdag was een groot succes op de trampolines. Onze ouders (en familie) kwam kijken bij de vereniging met een kastentocht door Delfshaven met afsluitend een borrel in de Oude Sluis. De VGSW kwam dit jaar langs in Rotterdam om de amicale banden aan te halen en van elkaar te genieten. We gingen tijdens de avond van de medemens naar het Leger des Heils om voor daklozen te barbecueën en met ze te praten. En tijdens de Dies Natalis, onder de noemer ‘Dynamisch’, vierden we dat we weer een jaar aan onze historie mogen toevoegen en lieten we onze amicalen zien wat voor een prachtige vereniging wij zijn. Dat gebeurde in Café Rotterdam, met uitzicht op de Maas en de Zwaan, waardoor we ook konden laten zien wat voor een mooie stad Rotterdam is.
Natuurlijk mochten we ook van elkaar leren en van elkaar genieten tijdens de vele weekenden die we samen doorbrachten. Verenigingsweekenden, dispuutsweekenden, zeiluitjes en de Batavierenrace. Wat een mooie uitzichten hebben we mogen zien dit jaar, ook al kwamen we soms met pijn en moeite pas op de top van de berg aan. Wat was het een prachtig jaar. Wij hopen dat we samen als leden van de VGSR een vereniging blijven waar we trots op mogen zijn, een vereniging die haar naam waardig is. Samen shinen als vereniging. Dan blijft de VGSR voor altijd mooi!
Amicae amicique, bedankt. Het was prachtig om samen te shinen!