Marga Trimp | Praeses
Paul Simpelaar | Ab-actis
Michiel van Veen | Fiscus
Thelma van der Lugt | Assessor

Het verenigingsleven in het verenigingsjaar 2003-2004 is te vergelijken met de bedrijvigheid in de haven van Rotterdam, een haven met diepgang en summiere aantal HH’s: dit jaar geen extra Oktober-HH(‘s) en geen December vertier. Als praeses heb ik met veel plezier de handen uit de mouwen gestoken voor de Vereniging, samen met mijn bestuursleden. Dat het bestuurswerk naast plezierig ook erg efficiënt was, bewijst het summiere aantal HH’s: dit jaar geen extra Oktober-HH(‘s) en geen December-HH.

De haven van Rotterdam heeft een ongekende expansiedrift: jaren achtereen de grootste haven van de wereld en met in het vooruitzicht de Tweede Maasvlakte. Ook de VGSR kon in 2003 wel wat groei gebruiken, en het was nog wachten op de grote toestroom van nieuwe leden. Na de openstelling in 2000. Wat in elk geval groeide in dit bestuursjaar, was het aantal liederen in de Nachtzangenbundel., de nieuwe bundel die in 2004 uitkwam telt 26 liederen, (3 meer dan de vorige bundel), waarin niet alleen de nieuwste aanwinst “’k Heb gezopen gisternacht” op de wijs van “Ik ga slapen, ik ben moe”opgenomen is, maar ook het oude bekende Rotterdamlied, waarin onder andere de volgende regels staan, die mooi bij het Verenigingsjaar 2003-2004 passen:

en toch bouwen ze steeds voort,
Botlekplan en Europoort,
dat kan alleen in Rotterdam!
(“Rotterdamlied”, Nachtzangen 1992, 1999 en 2004)

     Dit voortbouwen geldt ook voor de VGSR: het novitiaat in 2003 bracht de Vereniging 6 nieuwe leden, die tijdens een harde leerschool twee weken als bouwbakkers door Rotterdam sjouwden. “En toch bouwen ze steeds voort”, ook in 2004 was er weer een nieuwe groep novieten, deze keer was het een aantal dekzwabbers dat schoon schip kwam maken.

     De expansiedrift van de Vereniging is terug te zien in een paar gebeurtenissen:

In het begin van het jaar hadden we een “MultiCulti-forum”: een discussie-avond tussen moslims en christenen (met Abdullah Haselhoef en dominee Marten de Vries), georganiseerd door de VGSR en Avicenna, een multiculturele (lees: islamitische) studentenvereniging met honderden leden. Bijzonder om voor een zaal halfvol met moslims en halfvol met christenen uit te leggen wat de VGSR is. Helaas is de aanstroom nieuwe leden vanuit de moslimgemeenschap tot op heden uitgebleven.

De Viering Oprichting, 14 december 2003. Met de hele Vereniging in Vaandelprocessie door Rotterdam-West vanaf de Essenburgt naar de Adrien Mildersstraat, waar de Vereniging 53 jaar eerder was opgericht. Een herdenkingsbordje is aangebracht, onthuld en met Ketel1 gedoopt. Onder trompetgeschal werd vervolgens het Verenigingslied en het Io Vivat aangeheven. Vooral het Verenigingslied was natuurlijk een mooie gelegenheid om te evangeliseren, maar vooralsnog heeft ook deze actie geen nieuwe leden opgeleverd.

De afronding van de PR-discussie, waarin de Memorie van Toelichting naar het archief werd verwezen. Dit moest de weg vrij maken naar een praktische toepassing van de openstelling van 2000.

Expansiedrift in amicaal Nederland was er ook volop. Zo hielden we tijdens het novitiaat een succesvolle actie in Kampen, en kwam FQI naar Rotterdam voor een verzoeningsmaaltijd en –borrel om de spillen die wij succesvol geskunkt hadden terug te halen. De contacten met Amsterdam waren, op z’n zachtst gezegd, moeizaam. Nadat Amsterdam met een grote groep onze Diesborrel kwam bezoeken, probeerden zij ons vaandel mee te nemen. Dit mislukte, waarna zijn de banden verbraken.
Soms betekent expansie en uitbreiding een wat lossere houding ten opzichte van het verleden: er moet meer mogelijk zijn. Rotterdam durft! Een tekenend voorbeeld hiervan is het verenigingshuwelijk tussen amica Spaans en amice Klapwijk, dat bij afwezigheid van amice Klapwijk maar is gesloten tussen amice Spaans en een tot amice Klapwijk ad interim geïnstalleerde geit. Hoewel het ongebruikelijk is een huwelijk te sluiten tussen creaturen van gelijk geslacht, heeft de Verenigingspredikant het bruidspaar zijn zegen meegegeven.

En zo zijn er tal van voorbeelden van een levendig jaar, waarin veel georganiseerd is, en een paar activiteiten gestart zijn die in latere jaren een vervolg kregen. De VGSR-wintersportvakantie, het klaverjastoernooi waar bijna de hele vereniging aan meedeed, de amici Veling en Van Gelder die op alle kasten een mooie Rotterdamvlag met vlaggenhouder kwamen ophangen. De EK-Samenborrel als vervanging van de Examenborrel, de kennismakingsavond voor eventuele leden en opwarmertje voor het EK. Het theologisch dispuut Principium dat er niet kwam, en toen maar ondergronds als genootschap is doorgegaan. De oprichting van het elitaire Trampolinedispuut ‘Ik ben een worm, geen man’ (Ps 22:7), waarvan men slechts lid kan worden als zij worden gevraagd. Het EK-voetbal dat uitgebreid gevierd werd op Kasten en een ‘Huis-van-Oranje’ opgeleverd heeft: de Essenburgt. Dat na bijna 15 jaar als kast is opgeheven en één dag voor de definitieve oplevering aan de huurbaas een prachtige afbraakparty gaf. Vooral curry, souvenirjacht, de verwijdering van het wagenwiel en het neerhalen van een muur zorgde voor ongekende feestvreugde.

Als typische bestuursdingen herinner ik me nog het urenlang borrelen na de opening academisch jaar van de Erasmus Universiteit, met veel wijn en de pedellen, en met amice Van den Berg die als vaandeldrager mee was. En samen met amica Van der Lugt naar Amsterdam om te speechen op de bruiloft van amice Lange, een Oud-lid die wij in elk geval nooit gekend hadden, maar dat wel de Vereniging had uitgenodigd.

Tot slot wil ik de VGSR een heel mooi jaar en Gods zegen voor de toekomst toewensen.