Brenda Stad | Praeses
Jorik Slump | Ab-actis
Pieter Slump | Fiscus
Janwillem van den Berg | Assessor

Op 24 augustus 2002 gebeurde wat menig VGSR-man niet voor mogelijk had gehouden. Voor de tweede maal in de geschiedenis van de VGSR kwam er een vrouw aan het hoofd van de vereniging. Menig man moest toch even slikken. Voorbij waren nu waarschijnlijk de stoere praatjes, de lange doorzakavonden en de onderlinge (mannen)grappen. Vrouwen zijn toch anders , als man weet je toch niet goed hoe je ze moet benaderen, ze zijn erg wispelturig en daardoor lastig te beïnvloeden. Vrouwen willen altijd maar praten over problemen en gevoelens, dat kan niet goed zijn voor het imago van dé VGSR-student in den lande.

Niets is echter minder waar gebleken. De VGSR heeft onder leiding van Bestuur Stad haar mores eer aan gedaan, met hooguit een enkele wijziging hier en daar.
Er werd meteen gestart met een discussie-avond over de inrichting van het novitiaat. Er was maar één conclusie mogelijk na afloop: het novitiaat zoals we dat hadden was helemaal perfect, hier hoefde niets aan veranderd te worden. Elk bestuur is natuurlijk uit op een zekere vernieuwing of verandering. Zo heeft bestuur Stad een flinke aanzet gegeven voor een vernieuwing van het PR-beleid. In 2000 was onder bestuur Suurmond besloten de vereniging open te stellen voor andere kerken. Ook werd het toelatingscriterium veranderd naar een individuele benadering. In het PR-beleid was dit echter niet doorgevoerd. De PR-commissie is in een andere vorm gegoten: een gedeelte beleidvormend en een gedeelte uitvoering, om een wisselwerking tussen theorie en praktijk te bewerkstelligen. En zoals gebruikelijk: verandering binnen de VGSR levert altijd discussie. Uiteindelijk heeft dit er toe geleid dat de Memorie van Toelichting uit 2000 is komen te vervallen en dat het voor de VGSR mogelijk werd om buiten de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt te gaan werven. De eer voor het nemen van dit besluit heeft bestuur Stad overgelaten aan bestuur Trimp. Een andere verandering binnen de VGSR was de discussie omtrent het rookbeleid. Decennia lang was roken op de sociëteit een traditie waar niet aan getornd kon worden. Maar zelfs de VGSR hebben de spotjes van de tabaksindustrie uiteindelijk invloed: “Roken, dat lossen we samen op!” De huisvestingscommissie heeft een prachtige afzuigkap geïnstalleerd in onze sociëteit.

Op studiezin-gebied was het een interessant en divers jaar. Het halfjaarthema was globalisering. Ons zeer gewaardeerd oud-lid amice Goudzwaard kwam ons informeren over economie en globalisering. Dhr. Flinterman heeft tijdens het amicale weekend een lezing gehouden over mensenrechten en de laatste lezing in deze cyclus ging over internet en communicatie, gehouden door dhr. Van der Stoep. Alledrie behoorlijk zware onderwerpen, waarover veel discussie heeft plaatsgevonden. Dit is doorgezet in het tweede semester. De opkomst van de Burke-stichting en in haar kielzog de opkomst van het conservatisme, was een mooie gelegenheid om hierover met elkaar door te praten. Op de avond voor de Dies Natalis, waar ook de ouders waren uitgenodigd, kwam dhr. Spruyt ons meer over dit onderwerp vertellen. Een ander onderwerp waar erg veel aandacht voor was in de media was veiligheid en criminaliteit. Voor ons een reden dit op de VGSR-agenda te zetten, onder leiding van dhr. Fijnaut, criminoloog pur sang. Op de dag dat de VS Irak binnenvielen had de VGSR een lezing over christelijke poëzie, georganiseerd door het illustere dispuut Titaantjes. Een prachtig moment om onze zinnen te verzetten op datgene wat ons bindt: ons christelijke geloof. Al met al is door middel van lezingen, vooravonden, bijbelclubs en contacten met broeders en zusters, veel aandacht geweest voor studiezin en ons geloof in Christus.
Ook amicaal gezien was het een gezellig jaar. In het najaar zijn de boeren uit Twente afgereisd naar de Big City. Wij hebben ze rondgeleid en aan hen uitgelegd wat een ‘stad’ is. Ze vonden het zo gezellig dat ze in het voorjaar nog een keer terugkwamen. En wel om, de ondankbare honden, ons vaandel te komen jatten uit het huis van amice Van den Berg. De VGSR doet echter niet aan acties buiten het novitiaat en dit had de VGST kunnen weten. We zagen dan ook geen enkele noodzaak om antwoord te geven op hun herhaalde ‘waarom niet?’vraag. Gewoon, mos, stomme boeren. Uiteraard hebben we ons vaandel zo snel mogelijk weer opgehaald en hebben we nog even gezellig geborreld op het platteland. Het VGSR-gevoel was weer gegroeid.
De diverse HH’s die zijn geweest duurden tot in de kleine uurtjes, hoewel de vergadermoeheid halverwege het jaar wel toesloeg. Vooral de man-vrouwverhouding op de vereniging roep menig discussie op. Dit had een aantal oorzaken: Het hebben van een vrouw als praeses, de aanwas van het aantal vrouwen op de vereniging en de hechte gemeenschap die zijn vormden (door theekransjes e.d.) en vooral de vrouwelijke sexpraeses die in het haar ervoor was aangewezen, zorgden voor een onbehaaglijk gevoel bij de mannelijke leden. Zij probeerden dit gemis in knusheid en geborgenheid te compenseren door hun eigen mannenavonden te houden. Wat daar gebeurde is nog steeds één groot vraagteken.
Onvrede kanaliseren in commissies is een overbekende bestuurlijke truc, die altijd werkt. Zo ook bij de onder bestuur Ruiter opgerichte ‘Potencie’. Halverwege het jaar kwam er een rapport, er was nog wat discussie, er ontstonden wat verkeringen en de onvrede verdween vanzelf weer.

Natuurlijk zijn er nog veel meer spannende, leuke, ontroerende, interessante en amicale zaken gebeurd. Zo ging er dit jaar weer een Happietaria in bedrijf en het zeilen op Hemelvaartsdag niet, hoewel een aantal amici zich hier niets van aantrokken. Tijdens het juniweekend kwam de familie Flodder de vereniging met een bezoek vereren en hoewel een groot aantal oud-leden haar oud-lidmaatschap heeft aangevraagd en gekregen, kon het jaar eindigen met het novitiaat en een aantal enthousiaste, nieuwe leden.

U ziet, het was een druk jaar. Een jaar waarop ik met grote dankbaarheid terug mag kijken. Maar ook gewoon één van de 55 jaren waarin de VGSR dankzij Gods zegen is opgebouwd. Ik wil dan ook haar Gods onmisbare zegen toebidden.