Sine Regno
Niet al te lang geleden werd heel de vereniging hulpeloos zonder leiding achtergelaten. Heel de vereniging? Nee, een enkel bestuur bleef moedig weerstand bieden aan de slapte die zonder leiding ontstaat en maakte het leven van de vereningsleden gerieflijk.
Het bestuur liet de vereniging natuurlijk niet zonder meer in de steek. Het onophoudelijk leiden van een studentenvereniging gaat vaker als regel dan uitzondering gepaard met de nodige stress. Stress is verantwoordelijk voor een plethora aan kwaden in onze wereld. Als een ware box van Pandora is het de veroorzaker van fenomenen zoals stressballen, het lospulken van bierflesetiketten en meer van dergelijk nodeloos geweld. Maar naast zulke nodeloze vertoningen van aggressief wangedrag is het ook een oorzaak van verminderde prestaties, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Daarom heeft bestuur De Jong besloten om een weekje vakantie te nemen om de stress uit het systeem te werken. Bijgevolg stond de leiding van de vereniging niet onder stress maar ontbrak elke vorm van leiding en daar, mijn lieve lezers, vaart de vereniging niet wel bij. Niet getreurd.
Guess who’s back?!
Als een feniks uit de as verrees bestuur Van Harten om de leiding van de vereniging een week op zich te nemen. Na een rollerbanktest zou de PR-vaardigheid van bestuur Van Harten in beslag genomen worden, wat bleek uit de teasers die al ver tevoren op deze en gene plek geplempt werden om de vereniging te verwittigen van de op handen zijnde feeërieke aangelegenheid. Afijn, genoeg veren in eigen reet gestoken. Het is tijd om middels een kleurige ende breedsprakige beschrijving u van hetzelfde te overtuigen.Bestuur Van Harten toog aan het werk aan de ontwerptafel en weldra werd een week vol vertier zonder weerga in elkaar getimmerd. Besloten werd om een overdaad van amicitia en competitieve drang te combineren en zo gebeurde het dat de amicitia de vereniging doortrok zoals een stel onverzadigbare boktorren met de snelheid van het licht door hout vreet.
Des maandags in het vroege ochtendgloren verscheen in de elektronische mailbox van de vereniging een missive gevuld met opdrachten die men voor het verkrijgen van, in essentie waardeloze, punten moest voltooien. De vereniging werd opgedeeld in een vijftal units die samen om het meest punten ging strijden, althans dat was de bedoeling. Helaas was de slapte ondanks herhaaldelijke pogingen deze weg te nemen bij sommigen doorgesijpeld tot op het bot, er moet immers ook gestudeerd ende gearbeid worden. Voor uw en ons gemak werd de naam “Crazy 66” toegeschreven aan dit merkwaardige spel. Leden werden gestimuleerd om elkaar op te zoeken en deel te nemen aan geplande activiteiten om de puntjes bijeen te sprokkelen.Los van deze oprisping van competitieve drang, die bij menigeen ontketend werd, verliep de maandag in kalme tred en begonnen we de week rustig met het omgooien van kegels met een zware, ronde unit, waarbij voor het scoren van strikes binnen en buiten het boekje werd gekleurd. Om deze kost te verwerken bezochten we ons stamcafé De Oude Sluis om onder het genot van een drankje het over serieuze en aanzienlijk minder serieuze zaken te bespreken. De shiny zon verrichte veel werk deze week en niets is fijner dan afkoelen in een zwembad op het moment dat eigenlijk colleges gevolgd of scripties geschreven moeten worden. En zo geschiedde het.Als ware wij studenten werd de avond ‘s anderenmaals afgesloten met een borrel, deze keer voerde beerpong de boventoon, aangezien de VGSR de week daarna het amicale beerpongtoernooi voor het derde jaar op rij organiseerde.
Op woensdag werd de verjaardag van meneer de assessor van bestuur Van Harten uitbundig gevierd. Geheel in stijl werd een taart met zijn eigen hoofd daarop prijkend verorberd door alle liefhebbers. Door de rest moest men het doen met een rijkelijk overvloedige barbecue die door onze grootste sponsor gefinancierd werd die bekender is onder de titel ‘DUO’.
Na een dag met net iets te veel vlees was het broodnodig om besef rondom ons milieu en rentmeesterschap terug te brengen in de oppervlaktewateren van ons brein. Hoe anders dat te bereiken dan met een wandeling onder de open hemel in de botanische tuin van Rotterdam. De tuinen waren gevuld met een veelvuldigheid aan paadjes, aardachtige aroma’s en bejaarden. Nu was ons kennen nog beperkt, maar na deze wandeling zouden we volledig kennen. Ons resten bomen, planten en bloemen, deze drie, maar het meest aanwezig daarvan waren de bomen.
Trompenburg was bovenal een Arboretum en na deze wandeling rijst de vraag hoeveel soorten Rhododendrons er zijn (1024 voor de geïnteresseerden) en wat de meest willekeurige naam voor een soort is. Gelukkig konden we ons ‘s avonds uitleven door de beentjes flink te strekken bij een Levend Stratego. En daar de naam impliceert dat er strategie van pas komt moet ik uw beeld van de gang van zaken misschien even bijstellen. Bij het bordspel wordt er met zorg een plaats gezocht voor elke vorm van pion en wordt de vlag goed verstopt, elke keuze heeft tot op zekere hoogte een achterliggend idee. Bij Levend Stratego wordt het meeste daarvan op een grote hoop gegooid en maakt strategie plaats voor een verkapt sprinttoernooitje tussen leden. Bijkans is dit ook een stuk leuker dan een stoffig strategisch spelletje in de buitenlucht orchestreren.
Zoals elke donderdag borrelden we donderdag op de soos waar teams voor Crazy 66 punten konden scoren door met maskers van het bestuur te dragen en daar beeldmateriaal van te maken.
Op vrijdag sloten we af met een slaappartijtje waarbij we bij gouwe ouwe films weg konden doezelen. Om ‘s nachts te dromen van alle mooie herinneringen van de week en het gehele vorige jaar met het epische bestuur Van Harten die voor de laatste maal in functie optrad.
Hoewel er een taboe rust op eigen oordeel eerst kan bestuur Van Harten u meedelen dat de week zeer geslaagd verlopen is en dat wijzelf in ieder geval met volle teugen hebben genoten.
Was getekend,
Bestuur Van Harten
Meer foto’s zijn hier te vinden.