Verslag (G)refocup 2011

Het was even zoeken, maar toen vonden zowel VGSR’ers als CSFR’ers, waarvan enkelen dachten dat we weer bij Jai-Hind zouden spelen, het kleine hokkie van RVV Blijdorp met hun mooie kunstgrasveldje aan de Energieweg. Amice en tegenstander kleedde zich in hetzelfde hok om en al snel werd duidelijk met welke insteek de beide teams waren komen opdagen: de CSFR’ers waren deels in rood, deels kleur naar eigen voorkeur met een aantal Barcelona-types ertussen (tweemaal C. Ronaldo) en de VGSR’ers hadden het thuistenue van de gastheer gefixt, zodat ieder in zwart-wit rond liep. Dat werd dus een stel voetballers tegen een écht voetbalteam. Dat was alvast 1-0 voor de VGSR-mannen.


De mannen
Een beetje warm worden was niet nodig: het fluitsignaal van de scheidsrechter-op-sokken amice Baan klonk spoedig en de bal rolde vlot. Een paar regendruppels en enkele flinke donderslagen in de verte weerhielden de mannen er niet van de strijd aan te gaan. De VGSR, met vier wissels, waarvan twee met een lijnvlag, zette al vroeg druk en de onverwoestbare voorhoede maakte gelijk flinke indruk. Omdat een heel aantal van onze jongens wekelijks bij Blijdorp speelt, was het aan te zien dat ze zonder moeite lange passes en gewaagde dribbels aandurfden over het lange veld. Hoewel we niet eerder samen oefenden (er stonden een aantal sjaars opgesteld), verliep het spel soepel, al was het niet te merken aan de opdrachten die de rechts-half en vervolgens rechts-achter telkens kreeg te horen. Meelopen of niet meelopen, het was allemaal niet erg duidelijk.


De CSFR daarentegen speelde minder succesvol. Veel van hun ballen belandden in de onbenutte leegte en de bal werd voornamelijk op hun helft gespeeld. Toch waren er enkele spannende momenten op de VGSR-zestien, waar we gelukkig amice Rijke hadden. Ondanks een domme doorgelaten bal, heeft hij verder goed zijn functie uitgevoerd. Soms wilde het nog ruig worden, en een flinke regengolf maakt dat nog glijeriger, maar niets kon verhinderen dat het scorebord bij helft 3-1 aangaf.

De vrouwen
Na een wedstrijd op hoog niveau tegen de Vegetist in een zaaltje in Tilburg een aantal weken geleden, verzamelden de VGSR-vrouwen zich vol goede moed in de kleedkamer van FC Blijdorp. De CSFR-sters werd grote angst aangejaagd toen zij ontdekten dat hun tegenstanders allemaal dezelfde broekjes en sokken hadden, dat zag er professioneel uit!

Terwijl de mannen de eerste helft in de regen speelden, kropen de VGSR-vrouwen tegen elkaar aan onder het afdakje. Nog voordat de vrouwen-wedstrijd begon werden alle vooroordelen alweer bevestigd doordat amice Voerman tijdens het ‘intrappen’ meerdere malen per ongeluk op het veld van de mannen kwam met de bal terwijl ze daar grootse acties verstoorde.

Toen de lucht wat opklaarde trapte de CSFR op geheel eigen wijze af en begon het gegil, gegiebel, geklaag en.. gewoon voor beide partijen genant. Uitgooien? Dat kan op allerlei manieren. He, waar is de bal nou? O daar, kom we rennen er met zijn tienen achteraan om hem vervolgens over de lijn te trappen.

Maar wonder boven wonder, de VGSR- vrouwen herpakten zich groots om zich te laten gelden als sportief, fanatiek en onoverwinnelijk. De amicae Cok, Voerman en Voorberg bleken een sterke verdediging rondom het doel en de amicae van Delden-Compagnie, Bredemeijer en de Rover tikten de ballen netjes via elkaar of via tegenstanders het doel in. En dan was daar uiteraard ons ‘keepertjuh’ zoals menig fan aan de kant schreeuwde, amica Biewinga die slechts één bal doorliet omdat deze te hoog over haar heen vloog. Uiteindelijk was de eindstand 4-1 voor DE VGSR!

De mannen na rust
Na rust, waarin de VGSR-dames ook succesvol speelden, ging de mannelijke pit er weer in. Opvallend was het dat er weer voornamelijk op de helft van de CSFR gespeeld werd. Goed meevoetballen in de achterhoede betaalde zich uit. Terwijl amice Lems hem aan de zijkant stond te spacen werd er lekker gepingeld voor het CSFR-doel. Uit de vele CSFR-counters die er uit deze situaties volgden werd er slechts één bal voorbij onze tweede keeper, amice Lont, werd gespeeld. De rest was praktisch koek en ei: de broertjes Bosscha en amice Kaspers maakten het de CSFR-se verdediging knap lastig. Helaas werd een doelpunt afgekeurd omdat er sprake zou zijn van buitenspel. Dit schoot amice Kaspers in het verkeerde keelgat en zorgde even later voor een opstootje. Of dit nadien met (amice) William nog is bijgelegd, is niet bij de auteur bekend, maar het heeft de rest van de pret niet bedorven.

Met een eindscore van 5-2 in het voordeel van de VGSR, zullen sommige aanwezigen vast zeggen dat dit geflatteerd is. Daar tegenover staat dat beide partijen van mening waren dat de wedstrijd vorig jaar, die eveneens door de VGSR werd gewonnen, juist van beide partijen een betere inspanning was. Toch hebben we hard gevochten en ook plezier gehad. Zo’n pot ballen doet een mens goed.

Overdenking
Overigens was niet alles naar ieders (VGSR)-wens. De tegenstander werd nauwelijks gesproken na afloop. Het naborrelen in de kantine bleek een VGSR-aangelegenheid en op de CSFR-kast was meer ruimte voor individuen met existentiële en electorale vragen dan het vieren van de derde helft. En dat vinden we jammer. Zeker gezien het feit dat de VGSR de wedstrijd organiseerde en de CSFR de borrel. Het was een activiteit van elkaar samen en dan verwacht je toch graag verbroedering na inspanning. Samen. De situatie geobserveerd hebbende mag geconcludeerd worden dat het overigens beide partijen te verwijten is. Toch werkt het bevreemdend. Wanneer met zusters een activiteit wordt gehouden vindt de integratie daar zoveel natuurlijk plaats dan met broeders. Op de een of andere manier wordt er blijkbaar meer waarde gehecht aan gedeelde identiteit en cultuur dan aan een gedeelde woonplaats. En dat als christelijke studenten in Rotterdam. Het doet pijn te zien dat het lastig is en blijft om nader tot elkaar te komen als verenigingen.

We hopen dat we elkaar blijven opzoeken, al was het alleen maar op sportief gebied. Volgend jaar is het namelijk mos dat de VGSR wint van de CSFR met de (G)refocup. En daar hechten we toch ook best veel waarde aan.

Laurens Offereins & Klaartje van Delden – praeses sportcommissie