14 december: de mooiste dag van het jaar voor elke VGSR-er. Dit kon natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan. Daarom werd er door de lustrumcommissie (LC) een mooie invulling gegeven aan deze avond, genaamd: de Pelgrimscode. Een mysterieus verhaal met een nog mysterieuzere opdracht. 60 jaar geleden was het begonnen: de oprichting van de VGSR. Maar hoe verliep deze dag? Aan ons de schone taak om dit uit te vinden. Elk dispuut maakte zich op voor de strijd, om de felbegeerde prijs in de wacht te slepen. Maar laten we bij het begin beginnen…

‘De Pelgrimscode’
Het begon allemaal op KZN. Vanaf 19.00 uur waren we welkom bij het begin van de Kasten-stroop-tocht. Hier zouden we het voorgerecht gaan nuttigen en zouden we tevens een toelichting krijgen op de Pelgrimscode. Maar dat was allemaal nog niet genoeg. Nee, we werden nog meer verwend en verblijd. De bekendmaking van de lustrumreis! Op briljante wijze, en met veel bravoure, maakte de LC bekend waar we heengaan: Berlijn! Kleingeld Productions® is nu al ongeëvenaard. Daarna werd door amice Lems sr. het verhaal uit de doeken gedaan over het ontstaan van de vereniging en wat de Pelgrimscode nou precies was. De LC was namelijk op bijzonder knappe wijze aan een authentiek stuk uit de tijd van de oprichting gekomen en kon ons dus het ware verhaal vertellen. IJzige wind, pelgrims, spannende codes, studenten, sabels, bloed en onduidelijkheden kwamen aan de orde van de dag. Het was een heftig karwei om een vereniging op te richten blijkbaar.

Hierna begon het spel direct en moesten er allerlei aanwijzingen ingewonnen worden bij sleutelfiguren die, hoe bijzonder, blijkbaar nog leefden en ook aanwezig waren; bijna een oud-leden-avond dus. Kennis en wijsheden van lang vervlogen tijden waren nodig van ouderejaars, en jonge onbezonnenheid van jongerejaars. Voor het hoofdmaal begaf iedereen zich naar de Wasstraat. Hier was eten, warmte en meer sleutelfiguren. Ook hier was het dus zaak om zo snel mogelijk het eten weg te dauwen en zo snel mogelijk de informatie los te krijgen om je daarna terug te trekken met ieders dispuut en in conclaaf te gaan wat die code en aanwijzingen toch maar in konden houden.

Bij het nagerecht, bij Beth Smullers, bleek de Pelgrim himself aanwezig te zijn. Bij deze pelgrim was toch wel duidelijk dat hij van lang vervlogen tijden kwam, want de opdrachten die opgelost moesten worden waren voor sommigen dusdanig moeilijk dat er heel wat grijze hersencellen gekraakt en gesneuveld zijn. Maar niettemin, kwam bijna iedereen met een oplossing naar buiten. Op de uitslag moest eerst nog even gewacht worden, want het was inmiddels tijd geworden voor de processie.

Processie
Vol van blij gemoed ging iedereen zich buiten opstellen in de kou. Het vaandel voorop inclusief nog wat prominente leden, en de rest hobbelde er lekker achteraan. Onder het genot van een lied, biertje of sigaretje en elkaars warmte, ging men richting ‘het bordje’. Aldaar werd deze, zoals te doen gebruikelijk, gedoopt met Ketel1, waarna uit volle borst het verenigingslied weerklonk. Vervolgens gingen we nog even door met brallen, werden nog even aangesproken door een enurme arbeider die de volgende dag iets vroegs moest doen. Nou ja, het was dat we al op het punt stonden ons weer op weg te begeven, anders hadden we die arbeider eens even laten zien en horen wat het studentenleven inhoudt! Vervolgens was het wederom zeer gezellig tijdens de terugreis; ook hier hoorden we het bellen van een tram, maar die kostte alleen geen duppie meer, maar gingen toch gewoon lopen, net als vijftig jaar geleden. Nadat we weer aangekomen waren op het Smullerplein, gingen we ons nog even opwarmen aan Chocotel1 (of iets van dien aard).

Voor degenen die nog niet genoeg hadden van elkaar en gezelligheid, was er nog het huisfeest van HBG. Hier werd even gezellig nageborreld, afgepilst en wat snackvoer verteerd. Al met al, was het een gezellige en memorabele avond en nacht. Een goede start om ons lustrum te gaan vieren. Februari here we come!