Grunnen, bedankt!

Vrijdag 19 november 2010 was het dan zover: het amicale weekend in Groningen georganiseerd door de GSVG. Nadat iedereen massaal de enurme wereldreis naar het randje van de wereld had gemaakt met trein of auto, kon er kennisgemaakt worden met de gastheren en –vrouwen, evenals met de andere amicalen uit Nijmegen en Wageningen. Dit onder het genot van een pizzaatje, biertje of andere alcholische versnapering. Er kwam nog een verjaardagspul voorbij en er werd wat gezongen. Allemaal erg vermakelijk.

Nadat iedereen zijn/haar slaapspullen had ondergebracht bij de slaapplekken her en der verspreid in Groningen, was het tijd om af te reizen naar het altijd gezellige en onvolprezen Aabc-café. Hier werd een avondje onwijs amicaal gedaan: er werd gedanst, geskunkt (op hoedjes en witkapjes), gedronken en hier en daar werden nog wat gesprekken gevoerd met deez of gene. Alles bij elkaar een supergezellige avond en nacht. Toen de laatsten om een uur of vijf het licht uit deden was het dan ook hoog tijd om lekker een bedje of slaapmat op te zoeken.

De teleurstelling de volgende ochtond was enorm, toen bleek dat we niet gezellig met elkaar meer konden brunchen. De sociëteit was bezet en dus moest er elders en in kleinere groepen brak gebruncht worden. Dit deed uiteraerd niet onder voor de gezelligheid, want er waren genoeg Rotterdammers! Na een langdurige brunch en lekker uitgebrakt te zijn, voelden sommige amicae amicique zich zo gesterkt dat ze dachten dat ze wel een potje konden sporten. De reis naar het sportcentrum alleen was al een hele sport op zich, maar goed. Toen we daar eenmaal aankwamen was het toch allemaal vrij relaxt om even de beentjes, al dan niet armen, te strekken. Na een flinke twee á drie uur te hebben doorgehaald gingen de eerste Sjaak-afhakers (inclusief ondergetekende) er vandoor omdat ze zichzelf hadden overschat, of omdat ze de avond ervoor gewoon te gezellig waren geweest. Na even opgeladen en opgefrist te hebben was het tijd om de innerlijke mens te versterken. Dit zou gaan gebeuren bij Happietaria. Goedkoop en voedzaam eten voor een goed doel, waarbij we werden bediend door een aantal amicae amicique uit Grunnen. Maar het mooiste gedeelte moest nog komen, de borrel. Na even ingeborreld te hebben, werd er amicitia gedronken en daarna nog vrolijk doorgeborreld. Helaas sloot de toko al weer veul te vroeg en dus gingen een paar mooie bazen nog even het centrum van Groningen onveilig maken. De rest ging zich alvast opmaken voor een goede zondag. Nadat het stappenstein afgelopen was, gingen ook de bazon naar bed.

Zondagmorgen vroeg, of nee laat eigenlijk; dat zijn we niet gewend zeg, kwart voor 11 pas in de kerk zitten. Het verbaasde mij dat ik alsnog een aantal slaperige, dan wel verpauperde gezichten zag, maar vrijwel iedereen was gelukkig aanwezig. Na de dienst werd er bij verschillende huizen koffie gedronken met aansluitend een lunch. Hier en daar werden nog wat briljante studentikoze spellen ontworpen en geperfectioneerd, daar later meer over. Na de lunch gingen veel amicalen weer op huis aan. Groningen ligt nou eenmaal ver van de gebaande wegen, dus moest er vroeg vertrokken worden om nog enigszins op een normale tijd thuis aan te komen.

De weinigen die nog achter bleven besteedden hun tijd aan een sing-in met tijd voor bewustwording en later op de avond verzamelden zich alle amicalen en een hoop GSVG’ers in de sociëteit om een knusse avond lang ouderwetse en moderne spelletjes te doen, zoals daar zijn rummikub, klaverjassen, pokeren, hartenjagen en meer. Zelfs de speelautomaat werd voortdurend aangeslingerd. De avond duurde nog lang en zorgde voor een prettige afsluiting van een aangenaam gastvrij weekend. De maandag daarop vertrokken de laatste der amicalen op huis aan, om bij te slapen, te lezen of weg te dromen in de drie uur lange treinrit. Groningen, bedankt!